bir iyot sabahı
odamdayım.
ıslak
ve damlıyor sularım...

bir akvaryumun
içinde gibiyim.
seni izliyorum
seni istiyorum
kokuna aşina olduğum 
dünyanı ki
kırılgan bir esneklik var
kelimelerinde.
oyuncağına küsmüş
çocuksu yüzün..
yüzgeçlerimle
camına dokunmak
istiyorum.
istiyorum
burnumun ucuyla
usulca dokunmak
sokulmak camına
ve geri çekilip,
canının acımaması için
saklanıyorum
değirmenin kuytusuna/
karanlık..
gözbebeklerim
karanlığa
aşinadır ama
mavi bir karanlık bu
kırılgan ışığınla süslenen!.

engin bir deniz düşlüyorum
bilmem kaç zamAndır,
tek bir deniz düşlüyorum ve özlemiyorum
hiç bir denizi..

kaçmak ve terk etmek
istemiyorum bu akvaryumu
umduğum yada bulduğum
yer burası ki
onca ıslaklık sonrası
kaç dalga çarptıysa
kürek kemiklerime
bir o kadar sırılsıklam
olmuşken gövdem,
ben,
bir akvaryumun içinde
gibiyim
içinde gibiyim/ıslak..

gözlerin pus tutmuş
anladım
ve kirpiklerinin sarnıcından
damlıyor suların.

sahi bize ait olan
neden bu kadar uzakta?

alt dudağımı ısırsan
pullarım dökülecek biliyorum,
dokunsan
kirpik uçlarındaki damlalar
suyuma karışacak tuzlu.
kafi gelecek ölmeme…

düşlerim,
yüzgeçlerimin arasına sıkışmış.
dudaklarımı kapatırsam
boğulur muyum?

bir akvaryumun
içinde gibiyim
ve yüreğimde deniz ki
kıyılarında gezdiğim
günden beri
bir iyot kokusu
tenimin üzerinde
uçuşup duruyor..

seninle var olduğum,
tenine önce
sonra tuzuna teninin
ilk alışmışlığım.
sende
kayıp olmuşluğum
sende
vaz geçmişliğim
bilmem kaç kez ki

su şehrimin karanfili..

gözlerini hatırlıyorum.
iki deniz taşı gözlerin ki
senli zamAnlarda
dudaklarım açılıp kapanıyor
kısa aralıklarla
solungaçlarım yoruluyor
nefes alamıyorum..

(içinde kalsam olmaz mı?)

için derin ve ıslak
duvarlarına ve dualarına dayanıp,
en derin yerlerine inip
vurgun yemek istiyorum
balıklar vurgun yemez deme.
aklıma her kaçışında
yuttuğum yosunlar kadar
şişiyor,
senli günlerimin hayaliyle
besleniyorum ki
için ıslak,
içim derin,
içim deniz..


(...)