kekremsiydi
şarabın her rengi
neden utansın dı ki
ömür silsilesi devam etsin diye
Nuh’un gemisini inşa eden eller
kim bilir
belki de aşkla başlamıştı
baykuşların körlüğü



açmazındayım
cevapsız soruların
ne olur son kuşlar
son uykumda
annemce bir ninni söyleyin
ruhumun fırtınası dinginleşip
durulsun iç denizimin dalgaları



küreksiz ve yelkensiz
hasret gemisi hikayem
sürüklenirim
ateş kuşlarının gam deryasında
Kaf dağının kumsalında
kıyıya vururken duygularım
koyu kahve bakışlı bir melek
kuruyan dudaklarımı ıslatır
Anka desenli başörtüsünün
ipeksi dokunuşuyla



bir bulut bir yağmur bir rüzgar
mevsim hazanla süslemiş bakışlarımı
düşmeden kalkmak olmazmış ya hani
her yenilgiden sonra her dua aralığımda
bir çift tavus kuşu tüner gönül bahçeme
seslerine inat
sevgiyle eşleştiririm renklerinin albenisini



yorgunum demeye varmıyor dilim
vurgunum ya da vurulmuşum desem
biliyorum telafisi olmayacak kayıp zamanların
gerçeklerim, düşlerim, mum ışığı beklentilerim
kulağımda bir türlü susmak bilmeyen
annesiz kalmış yavru kuş figanları



hangi kuş sesi böler geceyi
hangi kuş nefesi
ıslak imzalı şiirler yazdırır şairlere
hangi kuş kanadı
fesleğen kokulu umutlar taşır
yangını yürek ötesi bir coğrafyaya



an gecenin ikinci yarısı
nihavent sızılı şarkılarıyla
ruhumu huzura davet ederken hüzün kuşları
bütün kıtaların acıları geçer içimden