Kapılar kolay açılabilir değil

Cesareti bilenmemiştir belki kırk yıl

Bu kapı çalma hengamesinde

Vurulmadan tokmakların ardında

Soluksuz yitirilen cümleler

Ve bir çırpıda açılıp, kapanan kapılar

Eşiklerde bırakılan öksüz yürekler

Kapı ardı askıda yitik, yetim gönüller...

Kapılar kilitlenmesin yeter ki

Ben kaçak, korkak, tutsak

Tıklamasını bilmediğim her kapı mahpus

Göğün matemi mehtaba mahsus...

Kötü bir anısı olmak

İstemedim ki...

Çocukça, gürültülü sözcüklerle

Saçak altı yeniyetme düşlerle

Cam kenarı uğuldayan yollarla

Yamacına bir meltem gibi esmelerle

Yüzünü çizdiğim buğulu camlarla

Kulaçlasam utanç denizlerimi

İfşa etsem sığ dehlizlerimi

Beklesem inatla değil, inançla...

Kimselere anlaşılır değilim

Anlaşılmaz bulunur loş yitikliğim

Kim bilsin

İçimdeki çocukla saklambaç oynadığımı

Kim bilsin ki

İçimdeki ihtiyarla maziden söyleştiğimi...

Bırak! herkes büyük yaşasın

Ben küçük doğdum

Küçüklüğümle sarılayım kefenime

Madem ki yaşanıyor,

Büyük bir dava için yaşanmalı

Madem ki ölünüyor,

Rezzâk için ölünmeli...



22.08.2012

Bâr-ı Kalem