Kara bir gölgenin ardına düşüp
Çıktığım yollarda, izim kalmadı
Her adım başına, bir mezar eşip
Gömdüğüm adında, sızım kalmadı

Hatıra yüküyle dönen başımda
Durup dinlenmeyen akan yaşım da
Zehir olmuş yenmez kuru aşım da
Katığımda tadım, tuzum kalmadı

Yıkılan enkazda sevgi yaşar mı?
Takatsiz yürekler engel aşar mı?
Kırık kalp tası hiç, dolup taşar mı?
Dilde akan, tatlı sözüm kalmadı

Kibirle gururla yıkıldı tahtlar
Hırs ile savruldu düştü bedbahtlar
Karaya dönünce bembeyaz bahtlar
Baktığım sayfada yazım kalmadı

Tükendi sözlerim bunca dil döküp
Aklım da başım da bitmez dert çekip
Felekten her taşı yedikçe bıkıp
Kimseye edecek nazım kalmadı

Kudret’im kalbime yolu bağladım
Çölde serap görüp boşa çağladım
Sahte sevgileri artık dağladım
Baksamda görecek gözüm kalmadı

02.05.2024
Kudret Merttürk