yaşamsal alanlarında
yalnız kalmaya
yer bulamayan yüreklerin
hazin sonudur
sokaklar ve balkonlar ki
sol göğsümün altında
ince tedirgin
bir ağrı/
ritmi bozuk kalp atışları
ilk kez ihanet eder
kendine
ve bir kramp iner
bedenine,
yetisiz kalırsın..
kala/kalırsın..
en yakınındakinden
en uzağına kadar ki
çoğalır gölgeleri
hüznünün/
dudağından
eksik susmalara
bırakarak kendini..

hiçbir soru
cevaplandırılmak
için sorulmazken
aradığım cevaplara
keskin soruların
sorguların bulaşıyor,
gözlüklerimi silmeliyim.
uzak durmalıyım
gerilimi yüksek haltlardan
hatlardan..
ve önem vermeliyim
trafik ışıklarına..
kırmızı/ dur
ve sarı bekle ki
ben ne siyah 
nede maviyim..
iki rengin arasında
hiçbir yerdeyim..
gece ile gündüz 
arasında..
ranzaların çatlaklarından
sızıp,
alüminyum kapılardan
geçip,
kendimi evin bodrumuna
atacağım
sinirsel elementler
bunlar.
tadı bulaşırken
beş duyu organına inat
metalik..
dudağımın kenarında
çelik tozu/
ve kokun/
dokun/
ellerin en çok güvendiğim
andır..

(senin gibi)

buz tutmuş tenin
kaydım..
tenimde
ilkel kavimlerin kokusu
en ilkel sürtünme
avuç içlerimde
çarparken sana
dağılırken
tektek/ve ağır ağır..

(benim gibi)

bağırrr! çağırr!
şehir şehir
duymak istemiyorlar
kulaklarının dibinde
ya da en derinlerinde
fark etmiyor...

görmemiyorlar
ve bir daha da görmek
istemiyorlar...

-gök
yüzünden
düşen
insanın halidir bu..

tutup bulut versen
bir demet
yüreği yerin dibinde...

çek!
parmaklarını
dayadığın dudaklarından
öptüm/öptüm..
ve bulaştı
her yerime
o bilindik lekelerin.

alnımın tam ortasındaki
mühür
kalbimin gölgesidir
sevgili.

ya ra ba ha ne...

silemediğimiz kaderlerin
çizgilerine bastık.

oynarken.

bırakıp kaçarken insan
bir şeyi
aslında dönüp
hep arkasına bakıyor...

/acaba peşimden geliyor mu?/

otur
oturduğun yerde...
kimse beni
senin gibi sevmiyor..

sen bana bakma
kelimeler devriliyor
üstüme

kırılıyor kanatları
meleklerin ki
seni melek yapan
kanatların değil!
uğurluyorum üstümden.

gözlerimden.

martı konuyor her yerime.

surat asma...
kedilerin yaşadığı bir çağda
martılar diyorum.

" gün batıyordu hatırlıyorumda
martı telaşlarındaydı insanlar"

bırakacağım kendimi
alagrasız gecelerde,
saçlarına düğümlenip,
bir marinaya
demirler gibi
bakma birden/
birden kapalı bütün kapılar...

çekip gidiyorsun yine/
dudaklarının saçaklarından
düşüyor
bütün sözler...


küs bulaştırıyorsun
bahara/
biliyorsun...



(...)