GÜLPEMBE
Sarsılır soğuk rüyalarla büyütülen
Zemheride açan ilk çiçek
Gülpembe...

Korku cenderesinden çıkmış,
Yokluk örtüsünü kaldırmış yaşam aşığı can.
Koşulsuz sevgiyi aşılamış bağrına
Nisan yağmurunu kucaklarken ısınan güzel
Kırağı dokuması üzerinde, ışıl ışıl yaşam taşar gözlerinden.

Kaçıncı kayboluşun Gülpembe
Damlalı perdelerin ardına gizlenişin?

Saklarken taş sergilerini, seyrine dalanlardan,
Dinler sürüklediğin bakışlardan seni izleyenler
Kapıldığın, sebebi oldukların
Nazarında buluşur
Seni bulur Gülpembe.

Kendini dağa vuran tayların, toynak izi gezer kıyılarında
Çevrelediğin özgürlüğü paylaşırsın diyar diyar
Ruhuna bezediğin gül iken
Durmaya direnen zamanın kapısında olur akşam
Ve sen Gülpembe
Kavuşursun biricik sevdana...
Bitmeyen.



📍Bu şiir "Şiirin Eşsiz Ruhu" adlı şiir antolojisinde yer almıştır.