Birkaç gündü ayrılık sözleşmiştik giderken.
Ansızın o vedayı etmek miydi ahdımız?
Bir kışın zemherisi üşütürken sinemi,
Yangınınla harlanıp tütmek miydi ahdımız?

Şehadetiyle sevdik tüm arşın, yerin, göğün.
Gözler hep ağlamaklı söyle bu nasıl düğün?
Sevginin yumağıyla büyürken öğün öğün,
Kaderin cilvesiyle bitmek miydi ahdımız?

Hasretine alışmak olur mu alışayım?
Ben şimdi o şehirde kimlerle buluşayım?
Bir ömür nasıl böyle derdinle dolaşayım?
Elin varken yasını tutmak mıydı ahdımız?

Buğulu gözlerinle bilmeden son kez baktın.
Nazara geldi sevda yine sen haklı çıktın.
Boğazıma batan kaç cam kırığı bıraktın,
Yutkundukça yeniden yutmak mıydı ahdımız?

Sana meftun olmayı namıma ün sayarken,
Görmeyince yüzünü bir ânı bin sayarken,
Vuslat tecelli eder diyerek gün sayarken,
Ayrılık badesini tatmak mıydı ahdımız?

Yazar mı bu derdimi anlar mı beni hece?
Demedin mi giderken şu halim olur nice?
Mesut’um toprağına sarılarak her gece,
Böyle koyun koyuna yatmak mıydı ahdımız?

Mesut ALTUNKAYNAK