Arefe günü...
“Ana” dedim;
“Bayram için sana ne alayım?” diye sordum...
Yüzüme baktı, Tebessüm etti...
Koynunda bir mendil çıkardı. Özenle açtı, içinden çıkan bir tomar parayı uzattı...
Dedi;
“Al şu parayı!..
Elini tuttum, almadım...
Dedim: " Benim param var!"
Sen ne istiyorsan ve canın ne çekiyorsa onu ben sana alacağım dedim!..
Ayağı kalktı, Bana sert bir bakış firlattı...
"Olmaz!" Diye çıkıştı.
"Neden!" Diye sorduğumda...
Aynı tavırla,
"Benim param var!"
Benim param çok şükür bana yeter!
Ayağı kalkıp, tavrını sürdürdü.,.
"Hadi al şu parayı!" Dedi...
Parayı zorla elime tutuşturdu...
"Yok olmaz!" dediğimde...
Sesini yükseltti...
Hadi git şimdi!" Dedi...
Avucunu eli ile kapattı..
"Hadi, Birkaç fakir fukaradan gönül,
birkaç yoksul çocuktan gülücük, al!" Dedi.
Arkasından ekledi
"Alabilirsen birde birkaç yaşlı insanlardan duâ al!”
Dedi.
Arkasından tebessüm etti eli ile yanağıma şefkatle dokundu.
"Hadi yavrum bir an önce git!
"Dediklerimi çabucak yap dedi!
Tebessüm edip, yüzümü okşadı...
Saçıma dokundu. "Hadi git!"
"Geç kalma yarın bayram!" Dedi...
Dinçer Dayı