Artık, yaşam Karadenizin hırçın dalgaları gibi sıert...
Yalçın kayalık gibi dik durursan döver geçer...
Kumsalda, yani toplumda hiç bir varlık göstermezsen!
Yani kumsan alır gider...
Uzun süre, şu hayattı anlayamadım!
Dalga olup saldırmak mı zor!
Yoksa, kaya gibi saglam durabilmek, savaşmak mı?
Yine de
ben, kimseyi silmem, silemem de...
Dürüst olduğu sürece...
Hayatımdan çıkartamam...
Kişiliğine göre değerlendiririm insanları...
Herkes kendi yerini, kendi davranışları ile kendisi belirler...
Aynı zamanda, hayatımdaki yerini belirler...
Neşeyle atılan kahkahalar...
Mahsum. Gülüşler...
Masumca edilen utangaç tebessümler...
Zamanla, iz bırakır...
Söylenen tatlı güzel, acı ve kaba sözler...
Yapılan davranışlar...
Geçer üzerinden, zamanla...
Yaşamda ki, sahte, davranışlar...
Yıpratır, ucuzsa kişinin katekteri...
Hele birde mayası bozuksa...
Kişi o an siler kendini...
Herkes belirler kendi değerini...
Ama yine de yıpratır, insanı aslında...
Ben, öyle birden bire silmem kimseyi...
İçten yapılmamış her davranış, zamanla uçup gider hayatımdan...
Dinçer Dayı