Gönlüne bir zindan inşâ etmişsin
O zindana seni, sen terketmişsin
Ömrünü boş yere bak tüketmişsin
Yüreğine çöken kasavet bitsin
Aç pencereleri salıver gitsin...

Bu zindanın elem, keder hücresi
Duyduğun ağıtlar kalbinin sesi
Ömür şimdi, şu an, yoktur ertesi
Ayağa kalk, yürü, zindanından çık
Bak sonuna kadar kapılar açık.

Gönül dağındaki duman dağılsın
Hicranın yerini mutluluk alsın
Herkesin ettiği yanına kalsın
Rahmet çeşmesinden doldur helkeni
Açılsın deryaya gönül yelkeni.

Dünyada yolcusun, bedendir yükün
İrade senindir, Hakk’ındır hüküm
Fıtratına uygun olan hâl takın
Rabb’in sana kıymet verdi can dedi
"Kulum dosdoğru ol, yoksa yan" dedi....

Hicranî, sen kulsun, köle değilsin
Kalk doğrul önünde nefs’in eğilsin
Ölünün halini sağlar ne bilsin
Hayattayım diye haykır zamana
Ancak o gün kıymet verirler sana.

Nûriye Akyol /4/4/2022

Görsel alıntıdır