Sen uyurken kollarımda
bir masal anlatayım usulca kulağına
Yüzüne düşsün ayın sen ışıkları
Gözlerin bir varmış bir yokmuş
görüntülerine rastlamadan
Hep mutlu biten sonlara açılsın
Ben vari düşler iliştireyim
göz kapaklarına







Mutluluk perin olayım ya da
yüreğinden geçenler serpilsin
dört yanına
Kötü ruhlu caniler ulaşamadan sana
Kanatlarıma takılıp savrulsunlar
bilinmedik
senden uzak diyarlara
Sevgi çadır kursun
nefes aralarına
var olduğun tüm zamanlara
Gülüşlerinden bir güneş doğsun şafağına
Gözlerim uçsuz mavilerini sererken ayaklarına
Demir atma
hiçbir limana
Açıl uçsuz sevdamın
sığ sularına







Aylardan mayıs
günlerden ben
tüm zamanlar sen olsun bu masalda
Doğuşta ölümde gözlerinde son bulsun
Ormanların derinlerinde
Kör kuyularda
Bir martının çığlığında
Güneşin karanlığında
biz olalım mesela







Toprağın rahmine düşen filiz misali
Yeniden doğalım
bir serçenin gözbebeklerinden
Yıldızların avuçlarında büyüsün
kalbimin
gecelerimizin masal kızı
Bir sabah tan vakti
Yanağında gamzesi
Dudağında sıcak bir tebessüm
Gözlerinde bahar
Süt kokan umutlar avuçlarında
çalsın yürek kapımızı







Sen uyurken kollarımda
ben bir masal anlatayım usulca kulağına
Kocaman dev
ateş saçan ejderhayı
kötü kalpli insanları sınır dışı edip
Baharda sarmaşığın olayım
dolanayım ruhuna
Balkonunda hanımelleri olup karışıp havaya
Nefesinle ulaşayım içindeki sana
Dilindeki tat
Dudağındaki gülümsemene sineyim
Yağmur olup ıslatayım tüm bendeni
Güneş olup ısıtayım
her zerreni yine ben







Kışın olayım
ayazlarda yanan soban
sıcak evin
Tenini örterken
öpen kumaşta doku kalbim
Lapa lapa yağan kar dudağında eriyen
Deli rüzgârda fırtınalarda sığındığın kuytun
Ben her mevsimi yaşarken
yüreğindeki evimde
İçimdeki aşkla
Yaşadığın tüm mevsimlerin dışında
beni yaşa istiyorum








sen uyurken kollarımda
sana bir masal anlatayım usulca kulağına
yaşamı doğuran kalbimdeki kadına
ilahı bir armağansın
aşksın
Seni seviyorum
Anaç ruhumdan taşan
tutkum
türküm
Kuzum
Yayla çiçekli ninnim
seni seviyorum