korkulara sığamıyor
omurgasından taşıyor
ters yakılmış bir sigara
tiryakilik dudakladar iyiyim
aklı sık ağaçlı bir meşe ormanı
içinde yitmişliği yetmemişliği
çıplak ayaklarda kök salış sancıları
her ağaç dibinde bir parça posa
ay yolculuğunda bir masaldan atılmış
görkemli acıydı kadın




bir kapının iki yüzünde
sıfır çizgisinde bir delikti
deneyimsiz bir huzur
fısıltısı aya açılan bir tünel
yalıtılmışlığa hücum eden evham
karanlığın bet adımları
irade dışı kabulleniş
zamansızlık hücresi enpoze edilmiş
bir taşın ilk sertlik kütlesi
ve güvenin saplantılı çekiciliğinde
uyuyan topraktı kadın




paradoksal sessizliğe kadim bir çağrıydı
toprağa göğe
kalpteki ölülere
ölüme
suyun akışkan yönsüz kainliğine
kırılganlığın ilk kabilesine dokunuşuydu
ardışık bir dizilim
yaşam ve ölümü gövdesinde dölleyen
sırrın çekirdeği
koca bir ormandı kadın




her dişi gözbebeğini büyütüyordu
göbek bağıyla
aklın kısıtlayıcı planlarını koparan
bir dürtü ilke
merhamette kanıyla devir daim eden
olanaksızlığı besleyen
bir ölümsüzlüktü oysa kötülük
anaç bir ülke sınırlarında
bir ceninin mülkiyetiydi kadın
ya da iki kalbin çiftleşmesi
bağlılık bağımlılık
koşulsuz sevgi mezhebi tınısıydı belki
en çok da kadın