Zamansız bekleyişler ötesinde
Hasret peşimi bırakmıyor yorgunum
Akmıyor artık gözyaşlarım
Yalnızlıklara yabancılığından
Bir yenilgi vardı yüreğimde inleyen
Bıçaklamak istedim acı yıllarımı
Kanıma onbinlerce şeytan çalgılarla girdi

Şairliğim tutsak olmuştu uzak sevdama
Islaktı kağıtlarım, kahır yüklüydü kalemim
Ve şiirler dolusu ; silinmeyen çaresiz alınyazım
Siz bilemezsiniz ki , aşk yağmurlarına tutunur anılarım
Şimdi bu şehrin sokaklarında yalnızlığımı yazıyorum
Geçmişte kalıyor her şey
Giden gurbet trenleri gibi
Oysa gidişinin kaçıncı baharındayım
Ve de ellerim cebimde üşüyorum

O kadar beklemiştim ki sana hasret kapılarında
Gözlerimden kaydı yıldızlar
Fırtınalar kopuyor içimdeki mevsimlerde
Bir ramazan akşamı yine, işte sensiz
Okunan salalarda acılar vuruyor yüreğime
Sessiz ıssız şu an sofram
Üstelik hastayım... ne çok hicran !
Ya o eski akşamlarımızda seslerle çınlayan
Nerede o şen akşam
Nerede... üşüyor yalnızlığın gölgeleri

Pembe yağmurlar bekler gibiyim
Susmuş mavi
Büyüdükçe büyüyor bakışlarımda
Sararmış mevsimlerin resimleri
Korkuyor yıldızlar gözlerimin karanlığında
Oysa yüreğimdi bahar sağnaklarında ıslanan
Oysa yüreğimdi çaresizlik kırbaçlarına bunca dayanan
Boşuna bekleme diyor yüreğimdeki ses
Depreme yakalanmış evler gibi
Titriyor içerimdeki her bir köşe

Sancılı sabırların kelepçelerinde
Kanadı kırık üveyiktir umut
Bir hüzzam şarkıdır yüreğimin sesi
Kabus oyunudur senin yokluğunda düşler
Bir habis urdur karanlıklar
Yetim sabahların koynunda yoksun !
Çekin çekin bakışlarınızı kara nazarlar !
Soğuk ve üşütücü !

Sen gittin ya... çok zaman sanki
İçim yılgın yılgın
Bu kentin kaldırımlarını yalnız çiğnedim
Yalnız tükendim sokaklarında
Öyle sarmış dört yanımı sensizlik
Ayrılık tütüyor içerim duman duman
Yağmurlar söndürmüyor kor gözlerimi
Bir tutsak ki ikimizin elleri
Demir kapılarda şifreli kilitler !
Çık çıkabilirsen
Çaresizliklere açmışım yelken
Seni arıyorum... seni... seni !!!

Günay Koçak

22. 3. 2024