0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
304
Okunma
Duygular değişen ve dönüşen bir şeymiş bunu anladım. Körmüşüm meğer görmemeye yeminli gibi. Körmüşüm yaşadıklarıma, istemediğim şeylere katlandığım için körmüşüm. Körlük adını koyamadıklarımız değil mi ? Telafisi olmayan kelimeler mi, yoksa içimizden söküp atamadığımız derin manalar mı?. Sevmek çare mi ki gözle göremedikten sonra. Körmüşüm meğer kendi duygularımın körü olmuşum. Yakını göremez insan hep uzağında arar en sade ve temiz duyguları. Biliyorum körmüşüm en çok da kendime. Kendisine yetemeyen başkasına nasıl yetebilir.
Körmüşüm meğer...
