ÖLMEYİ UNUTMUŞUM!..
Yüzün hep hüzün diyor içinizden birisi
İnanın elde değil, gülmeyi unutmuşum
Önce bir iki damlar, akar gelir gerisi
Af edersiniz canlar, silmeyi unutmuşum...

Şikayet etsem olmaz, gücenir hayat bana
Yüklü bulutlar sık sık eder seyahat bana
Yıllar var ki tatmadım, mutluluk bayat bana
Yaşama sevinciyle dolmayı unutmuşum...

Bazen ister olsam da etmek safaya meğil
Kabahatim ne bilmem, dümen elimde değil
Ha bire yüklüyorlar, diyorlar daha eğil
Şu hayatı hafife almayı unutmuşum...

Hüsranlara uğradım, ruhum dağınık- dökük
Can urbam partal olmuş, dikiş tutmuyor sökük
Bir sebebi vardır ki dururum boynum bükük
Mahzun gönlümde huzur bulmayı unutmuşum...

Sevdiğim insanların yoluna yoldaş oldum
Kimine anne oldum, kimine kardeş oldum
Nice dertli kulların haline sırdaş oldum
Lakin efkarlarımı bölmeyi unutmuşum...

Kolay yol alamadım, bir ileri-bir geri
Hayatımı kazandım yedi yaşımdan beri
Uzun yaz günlerinde çok döktüm alın teri
Mandolinim mi vardı(!) çalmayı unutmuşum...

Çocuk iken yapardım çamurdan oyuncaklar
Düşlere uçururdu kurduğum salıncaklar
Yaş kemale erdikçe düştü mavi boncuklar
Dertlerin yakasını salmayı unutmuşum...

Haya ettim olmaktan; biri yer biri bakar
Paraya eğilmedim, mümkünce oldum vakar
Testimi doldurmadım, ne aptaldım ne sakar
Birazcık da alıcı olmayı unutmuşum...

Kahkahalar savurmak yoksa da genlerimde
Elbet mutlu da oldum müstesna günlerimde
Beklediğim saatler hastane önlerinde
Morg kapısında sakin kalmayı unutmuşum...
............
Dizi dizi yazsam da dertlerimi tasamı
İsyan için kaldırmam asla sırlı asamı
Tevekkül teşkil eder benim anayasamı
Sanki vadem dolmuş da, ölmeyi unutmuşum...

Bulem hatun, 26/272014, Antalya