İçime hüzün biriktirdi
Senin yaptıkların
Sarhoş naraları atıyor beynim
Yoruldu kalbim
Hazan yokuşları tırmanmaktan
Gözlerimde kuş ölüsü
Selaları okunuyor
Yaşantımın yollarına
Savaş tankları dizildi
Hangisini gördü gözlerin
Neyi duydu kulakların
Vefasız kalbin hiç incindi mi ?
Benim kadar
Duygusuz !

Seninle sevdiğim mevsimlerim kurudu
Oysa hazana razı olmuştu gönlüm
Dün menekşeler toplarken bahçede
İçime senli ümitler dolmuştu
Görememiştim menekşemdeki
Tuzlu gözyaşlarımı
Onlar ağlıyordu... ben senin hayalinle
Sarhoşken, görememişim
Oysa bir gece yarısı
Gözlerime mil çekti
Satırlarındaki o yaz bahçeleri şarkıların
Sabredişim tüm düşüncesizliklere
Belki bir
Bir amaçtı yaşamama... kimbilir belki de bir güneşti

Meğer neler gizliymiş aynalardaki
İnandığım bakışlarında... alaycı gözleri görememişim
Şarkı söyleyen dilinde musiki değil
Tıslamalarıymış zehirli sarmaşıklarının
Sarıp rüyalara yolcu ederken düşleri
Meğer paslı zincirlerin tutsaklarıymış
Pencerelerimde seyrederken
Baykuşlarında serenat yaptığı bu
Sahneyi görmemezlikten gelsemde
Kabul etmemiş kalbim iki yüzlü
Karanlık akşamları

Ne kadar severdim oysa akşamları
Şimdi geceyarıları siyah şarkılarını
Dinliyemiyor kulaklarım
Görse de gözlerim
Gözlerimde kararıyor gecelerim

Günay Koçak

23. 2. 2024