Yanında hep bahardır, ömrümdeki mevsimler
Gönlümü salıp kışa, n’olur hoşçakal deme.!
Hesâba tâbî değil seninle geçen günler
Atıp beni ateşe, n’olur hoşçakal deme.!

Gidenlerin ardından bakmaktan çok yoruldum
Firkat kurşunuyla ben, sorma kaç kez vuruldum
Düşüp, kaldığım yerden seni görüp doğruldum
Döner kaderim başa, n’olur hoşçakal deme.!

Madem ki gideceksin, beni de al yanına
Seninle ölüm bile minnet olur canıma
Yâr deyip, terkedilmek dokunuyor kanıma
İsyan değil bu hâşâ, n’olur hoşçakal deme.!

Ferhat dağları deldi, Mecnun aştı çölleri
Bir kez bile isyana düşmedi gönülleri
Büyük günahlardandır, ayırmak sevenleri
Ahım çıkmasın arş’a, n’olur hoşçakal deme.!

Her engeli aşarım, küçük bir umut olsa
İğnenin deliğinden sızar ruhum, yol bulsa
Gözlerin umut verip, bir defa nazar kılsa
Gelirim koşa koşa, n’olur hoşçakal deme.!

Yüreğinde bir yerde olduğumu bileyim
Ne bir selâm sal bana, ne ben sana geleyim
Sen yeter ki mutlu ol, ey yâr, koy ben öleyim
Vur beni taştan taşa, n’olur hoşçakal deme.!

Her gecenin sonunda güneş yeniden doğar
Âşk ile yanan kalbe her sabah râhmet yağar
Sevda çiçeklerimiz solmasın, gel ey bahar!
Ömür geçmesin boşa, n’olur,
n’olur hoşçakal deme.!

Nûriye Akyol/ 25/1/2024

Görsel alıntıdır.