Anlamların derinliğinde kalabalıklaşıyorum. Tıpkı bir şehre ait olmama gibi. İçimde bir kavga sessizliğimden farksız. Beni bir kenara sıkıştırmış daralıyorum, kurtulmanın tek yol olduğunu bildiğim halde. Eksik herşey içimizdeki mana, asıl yolculuk eksik birer birer. Kaybolmuş yitip gitmiş... Sancıları çok tedavisi yok. İşlenmiş adeta kaçarı yok. Kalabalıklaştım yalnız mahkum edilen şehre karanlığa oysa en iyi anlatan o sadece. Sığmayan derltler, içimizde gam olsa da gerçekliğe çizgi çeken mananın en yalın hali. Anlatacak birşeyim yok ama anlatamayacağım o kadar çok şey var ki adını koyamıyorum. Belki de açıklaması olmadığı için kalabalıklaşıyorum. Kelimelerin ötesinde haykırışlarımı arıyorum gün yüzüne çıkmamış olanları. Yazıyorum kalabalığın acısını, anlatıyorum derinliğinin kendim olduğunu hissederek....