Birazcık sevilmek için
Ne çok sevdik
akif tütüncü


Fay hattı gibi ömrüm
Bilinmeyen ne kırıklarım var
akif tütüncü

Annemin çeyiz sandığı gibi gözlerim
Her renkten açılmamış umutlar
akif tütüncü

Vücudumdaki bütün yapraklarım döküldü
Bir sen dökülmedin
Birde içime batan dalın
akif tütüncü




Gizemli kadın
Kalbimin çay molası, gizemli kadın
Demini almamış resimlerde
Siyah beyaz bir iz
Kırık mektupların
Fallarda ki eksik kelime
Nokta bırakıp giden yazar
Eski bir yazıttır gözlerin
Tarihin derinlerine yolcu
Tozu kalmış beklemelerin
Martı kanadı, sula

Kokusu sinsin akışların
akif tütüncü





Ankara’daydım
Bahçeli evlerdi o zamanlar okulum
Yüzümdeki utangaç bir kızarıklıktı aşk
Gözlerimi kaçırırdım kimse görmesin diye
Utanmaktı sevdaya dair ne varsa o ifadelerde
Hep bilinmeyen yabancı isimler değildi ya sevilen şairlerce
Asumandı
Acemiydi yüreğim taşımayı bilmiyordu sevdayı
Düşürüyordu sayfasının yapraklarına ismini
Ders arası oldu mu kış gelirdi
Dökülürdü yere ayrılığın hüznü
Saçları kalmıştır diye dokunurdum sırasına
Bahar kokardı oturduğu her yer
O olmasa da
Giderdi Çankırı denen Ankara’ya yakın
Bana uzak dünyanın öteki yurduna
Titrerdim Ankara garında
Beklerdim banliyö trenimi
Gitmem gerekiyordu ona uzak bana yakın yerlere
Yatağa girerdim başucumda onun yazdığı kitap
Dalga dalga gelirdi gecenin karanlığı
İçimde yalnızlığın onunla güzel olduğunu öğreten aşk
Yokluğunda Kurtuluş parkına giderdim
Buz pateni kayan çocuklar
Rus romanlarındaki eşitliği arayan komünist çocuk ben
Fransız romanlarındaki kraliyet çocukları onlar
Başka bir dünyanın insanlarıydılar sanki
Biz düz yolda bile düşecek kadar hayata yabancı
Onlar özlemeyi bile bilmeyecek kadar hayata yabancı
Ama ulaşılmazdılar işte
O kadar güzel kayıyorlardı ki bir buzun üstünde
Hep ötekilerdi sanki
Anne bize hasret
Baba bize hasret
Aşk bize hasret
Evleri bile daha aydınlıktı sanki
Bizde bir ampul
Onlarda onlarca ismini bilmediğim aydınlatıcı
Oysa biz daha mı güzel seviyorduk ne
Annemizin çeyiz sandıklarından öğrenmiştik
Yaşayamayacağımız sevda için
Emek harcamayı
Çamurluydu geçtiğim sokaklar
Üzerime sıçratırdı yalnızlığın kirini sanki
Ne çok özlemiştik sevilmeyi
Sevmeyi doğuştan bilirdik