Yalnızlık, karanlık bir odanın içinde kaybolmak gibidir,
Sessizlik, etrafı sarar, dışarıdan hiçbir ses gelmez.
Gözlerimde yorgunluk, bir yanda yüreğimde hüzün,
İçimde bir boşluk, bir yanda da içimde bir yangın.

Yalnızlık, çölde tek başına kalan bir kaktüs gibidir,
Her yöne bakarsın, ama etrafında kimse yoktur.
Sonsuz bir sessizlik, içimde sonsuz bir boşluk,
Gözlerinde kaybolur, derinliklerine sürüklenirsin.

Yalnızlık, bir geminin okyanusta kaybolması gibidir,
Etrafta sadece sonsuz hisseden bir mavi varlıktır.
Yüreğimde bir fırtına, gözlerimde ıslak bir yağmur,
Savrulurum dalgalar arasında, yalnızlıkla savaşırım.

Yalnızlık, bir ormanda tek başına yürüyen bir yolcu gibidir,
Her adım atışında sessizlik çınlamakta, yankılanmaktadır.
Gözlerinde yıldızlar, yüreğinde parlayan umut ışıklarıdır,
Karanlıkta yürüyorsun, ama yolun sonu sözde belli değildir.

A.NEJAT ALPEREN