Ey insan,
Önünde, arkanda yaprak
Bastığın yer ham toprak mağralarda yaşadın.
Taşı yontup tas yaptın
Bulduğunu aş yaptın.
Doğurdukça çoğaldın,
Çoğaldıkça üredin.
Çevirdin toprakları,
Çıkardın yaprakları su başında köy kurdun.
Demir, bakır, tunç derken
Barutu da sen buldun.
Demirden kılıç yapıp kelleleri uçurdun.
Ve o aynı demirden silah yapıp sevindin.
İçine barut koydun.
Canlıların canını, o barutla okudun.

Ey insan,
Zekisin, becerilisin, çeşitli hileler buldun .
Ağaçtan gemi yaptın.
Ummanlara açıldın.
Derisi kızıl dedin, suratı kara dedin.
Meksika’da, Afrika’da
Kendine köle tuttun.
Kamçı kırbaçla dövdün.
Canın sıkıldığında işkenceyle öldürdün.

Ey insan,
Denizin dibine indin.
Göklerin arşına erdin.
Mağaradan çıkan sendin.
Balık tuttun denizden
Çöp doldurdun denize.
Yüz kat gökdelen yaptın.
En yükseğe çıkıyorsun.
Sanki tanrıya erdin.

Ey insan,
Kendine para yaptın.
Yaptığına sen taptın.
Gözün doymadı ya.
Kudurdukça kazandın.
Kazandıkça kudurdun
Sırça saraylar kurdun.
Altın köşkte oturdun.

Ey insan,
Ulu dağları deldin.
Uçak yaptın, jet yaptın
Nice dağları geçip,
Derin denizler aştın.
Savaş yaptın kendince,
Kendi cinsini yaktın.
Atomu parçaladın.
Atom bombasını da yaptın .
Kentleri bombaladın.
Toplu katliamlar yaptın.

Ey insan,
Nakış, nakış sevgi doku.
Bataklıkta nilüfer,
Denizde yakamozu oku
Sevdayı süzen dilde,
İnsanların yüreğinde,
Viraneye gül 🌹 dikilsin.

Ömər Yalçın
11/02/2024