0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
320
Okunma
Taşlaştı kalbim,
son hücreme kadar ve;
Sen olan,
ne varsa,
mazimde,
bir bir sildirdim,
yine sen olan bedenlere...
İlk tuğlayı yanlış mı koymuştum ne?
başladığım aşk serüvenimde,
sonrası ...
sonra hep yıkıldı!
Yıkıntılarımı temizlerken,
hep sonrasına,
senden toz zerreleri taşıdım farkında olmadan...
Fi tarihinden, bu güne.
Senden, ondan, bundan, şundan,
kimi bıraktımsa mazide,
kapladı her hücremi atıkları,
ve olan oldu.
Taşlaştı kalbim,
sevemiyor değilim,
sevgiye olan inancım kayıp oldu.
Evet,
ben aşkın ateistiyim artık...
__şairşizofren__
