Olurda ölürsem bir gün,
Cesedimin başında,
Ruhu hep delikanlı idi diye anın...
Bozkırın delisi,
Edebiyat’ın şizofreni...
Çiçek severdi,
Ama sadece kaktüslere aşıktı.
Bütün hayvanları severdi,
Ama kedi beslerdi.
Üretmeyi ve çalışmayı severdi,
Ama dünyada iş olduğunu bilse dünyaya gelmezdi.
Arkadaş canlısı,
Ama dostları bir elin parmağını geçmezdi.
Çocukları, ve yaşlıları sever,
Hürmette ve saygıda kusur etmezdi.
Ama işine kimseyi karıştırmaz,
Aklına eseni hayatına tatbik etmeyi severdi.
Annesine aşık,
Ama sevdiğini hiç söyleyemeden annesini elleriyle toprağa verdi.
Bu dünyanın içinde,
Ama dünya için yaratılmamış bir ruhtu.
Tarihçi,
Milliyetçi,
Türkçüydü,
Ama bölücü değildi,
İnsanları bölen her şeye karşı bir karakterdi.
Bütün renkleri sever,
Tersini söylese de, siyahın her rengine vurgundu.
Doğayı sever,
Hiç bir canlının yaşam alanını kısıtlamaz, Öldürmez,
Avlanmazdı.
Ama "düşünsel cinayetten" zevk alır,
Yaşayan ölülerinin,
Cesetlerini kalbinde ki isimsiz mezarlığa gömerdi.
Gerekirse günlerce aç kalır,
Sevmediği hiç bir yemeği yemezdi.
Güzel cümleler yazar,
Yazdıklarıyla, tesir eder, aşık eder,
Ama eliyle kazandıklarını
Diliyle kayıp eder,
Bozar,
Yıkar,
Isırır,
Ağzından küfür hiç eksik olmazdı.
Samimiyeti sever,
Arada sırada yalan söyler,
Samimiyeti,sulandıranlara yol verir,
Öleceğini bilse dediğinden dönmezdi.
Hoş sohbet,
Biraz konuşkan,
Ama söylenecek söz bittiğinde,
Mermisi namluda,emniyeti açık,parmağı tetiği yarılamıştı.
Korkaktı,
Kavgayı sevmezdi,
Sevdiklerini kırmak,
Kayıp etmek istemezdi,
O yüzden hiç terk etmedi,
Hep "Terk" edildi.
Ama zincirini kırıpta giden köpekleri,
Geri döndüklerinde yeniden bahçesine alıp bağlamazdı.
Rahatı severdi,
Ama Paraya önem vermezdi,
Herkes gibi değildi,
Parayı amaç değil, araç edinmişti, varsa yerdi.
İsyan etmezdi,
Ne Allah’a,
Ne Devlete,
Ama haksızlığa diliyle değil, eliyle müdahale ederdi dersiniz.
Olur da ölürsem bir gün,
Edebiyat’ın şizofreni,
Bozkır’ın delisi,
Ruhu hep delikanlı idi.
Dermisiniz...
__şairşizofren_tankutalp__