Yüreği kırık özlemlerimin. Talihsiz bir sevdanın
Acısıyla bölünüyorum.sen ise aldırmasız
Yitiyorum sözlerinde ufalıyor dallarım
Bu gece vurgun yemiş gözlerim, kanlı bakışlarım
Uykusuz gecemde kırılan ümitlerimle
Bir uzak ufukta gülümsüyor sonbahar
Alay edercesine mevsimsizliğime
Yüreği kırık özlemlerimin

Ürkütüyor gece, ellerim boşluğa şarkılıyor
Şimdi mücrim zamanları seçemiyor bakışlarım
Yaralı düşler kuruyor, masamdaki küçük kız
Yalnızlıklarımda bir karanlık tünelde koşuyorum
Tünelimdeki o sonsuz ışıklı kapı nerede ?
Öylesine korkuyorum zındanlarından
Ellerin nerede ? sen, senle gelen baharlar
Kalbi kırık özlemlerimin

Uzun bir hikaye bu
Onu dinliyorum yüreğinin sesinden
Yudumlarken şu an kahvemi
Yorgunluğu gözlerimde tütüyor yokluğun
Şimdi aklımdan gözlerin geçiyor
Hüzünle dalan akşamlarıma
Şimdi hatıramda şarkıların
Bir gülü sana benzetiyorum
Güller ıslatıyor şebnemleriyle akşamlarımı

En acı yalnızlığı ben yaşıyorum şimdi
Hani bir el sıkar ya boğazınızı
Tutulur nefesleri sudaki balıkların
Bir çaresizlik sarar zamanınızı
Mor salkımlı akşamlar gibi
Artık ne şiirler avutur
Ne de şarkılardaki gözlerin beni

Bekleyiş
Bir bekleyiş içindeyim
Artık usanç verdi bu beklemeler
Yağmurlar bekledim, yeşersin diye umutlarım
Rüzgarı bekledim
Savurup götürsün diye hüznümü
Ve güneşi bekledim ... her gün her an !
Seni sonra... ümit şarkımı
Tüm şarkılar ki acıtan ruhumu

Unutuyorum bazen kendimi
Baktığım tozlu aynalarda
Bir sen varsın unutmadığım
Sevdiğim !

Günay Koçak

8. 2. 2024