Sustum artık
Bırak dursun damarlarımda kanım
Nasıl olsa göremeyeceğim ela gözlerini
Artık dursun istersen, durmalı mı dersin
Bu sevgiyle çarpan kalp
Bir daha uzanamayacağım ellerine
Sen bana yıldızlar kadar uzak

Artık tükensin özlemler şu üzgün kalbimde
Bütün kanamalı yaralar nasır bağlasın
Gözlerim hep kıran, kırılan sözlerine
Mazimde kalan bir kaç hatıram diye ağlasın
Karanlık, simsiyah akşamlarda

Bırak silinsin senle dolu anılar neye yarar ki ?
İçli bir şarkıda kaybolup gideyim gecelerde
Herkes mutlu ya, farketmez gözyaşlarımda dalayım anılarda
Ben yenilip çekildim bu savaştan
Yaşamak veya ölmek farketmez

Mutlu ol sevin en parlak doğsun ay dünyana
Deniz, güneş ve yakamozları
Uzansın dünyama, doğa tüm güzelliği ile
Baksın gözlerime ; tükenmişti hevesim
Nereden baksam ; bitmiyor kırılan hayaller
Sen bana yıldızlar kadar uzak

Artık geceler benim olsun tüm siyahlığı ile
Acılarımı, yenilmişliğimi, yalnızlığımı saklasın
Islak kaldırımlara dökeyim, kahrımı, cefamı
Dursun her şey uzaklarda kalsın
Nasıl olsa bitip giden hayallerime
Sığınmayacağım

Günay Koçak

9. 2. 2024