5
Yorum
27
Beğeni
0,0
Puan
668
Okunma
sevemiyorum.
ben. kalbi kırpılmış kokusuz bir fesleğenim Martha
dışarıda unutulmuş cansız bir yara
hiçbir zamanım. yeteri kadar yok
şekilsiz bir kanatsızım
değerlerim. sağanak ve rüzgarlı
annemin. beni hep yanlış anlaması kadar tatlı ve yorgunum
babamın rüzgarı gibi gereksiz
sevemiyorum kendimde olan şeyleri
basit bir doğurganım sadece
bilindik ve yabancı
dilimde adını bilmediğim bi çukurluk. içinde nane fidanları
hep burnumdan geliyor dağınık toplu şeyler
koyu ve turuncu
halının üzerinde susuz bir desen
gözlerime doluyor tozlu raflar
ahşap hüzünler
ciddi bir şekilsizlik bu.
sevemiyorum dedim ya. Martha
annemin habersiz çıkıp gelmesi kadar yokum bu dünyada
var olmak için anahtarını çeviriyorum kapılarımın
kimse yok muuuuu diye bağırıyor ciğerlerim
kurumuş ve kan bağlamış
kış reçelleri gibi.
midemin üzerindeki yalnızlık
susmak bilmiyor
kasımpatılarım ise konuşmuyor artık benimle
yeni aldığım pencere önünü sevdiremedim hiçbirine
başım çok ağrıyor Martha
annem şakaklarımı seviyor bir bir
kendimde olan şeylere rağmen
...
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz