Nereden bileceksin nasıl acı çektiğimi
Sen küçüktün ben giderken
En çokta ağırıma giden
Bakmaman tren giderken
Aldırmadın el salladım
Gönlümü sana teyellerken

Hep bir başıma çektim acılarımı
Ellerim havada
Gözlerim açılı göklere
Başımı eğmedim yere
Onca güreştim
Hiç düşmedim mindere

Nereden bileceksin
Dilim yare, yüreğim kaygılıydı
Sen gençtin o zamanlar
Dağlara kar yağardı
Nereden bileceksin
Güneş eteklerine doğardı

Şimdi aklı kaçık bir firari
Sayıklıyor işte
İçine bir kurt düşer her gülüşte
Seni görmüş uzaktan
Dükkan sahiplerinden duymuş
"Amma arsız bu kadın da
Akıl kalmamış baş da
Eli iş de gözü oynaşta"
Adam yıkılmış bir bakışta

Kaç yıl geçti
El sallayalı trenden
Kaç iplik kaldı
Attığım teyellerden
Ağır geliyor ayaklarıma bedenim

Aldırma onca yalana
Benim olmaz kinim
Eteklerinden güneş dermeye geldim
Bak seninim



Hayrettin YAZICI