0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
409
Okunma
Temkinli olmaktan yorulup bir köşeye çekildin
Seyre koyulup insanı ateşi çalanlara baktın
Prometheus gibi Tanrı’ya kafa tutanları ve
ateşi ondan çalanları seyrettin
Gülünç durumlarda ağlayıp güldün
gözyaşı dökmen gereken yerde şaştın
şirazesi ruhunun melankoliye kaydı
ve sen yanlış zamanlarda gülüp ağladın
Onların Tanrısı vardı senin ise Allah’ın
Bütün önlemler işlevsiz kalırdı O’nun katında
Her şeyin bir anlamı bir yönü vardı
zamanı ve zemini vardı gülmelerin ve ağlamaların
Hayat nedir, insan nedir, sorarken sen gecelerde
Kalın düşünenler senin fikrini incecik bulurlardı
Belki bir haset rüzgârı esip sendeki ateşi söndürür
Onlar Prometheus’tan alırlar ateşlerini, fakat sen
Allah’tan alırdın...
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (1)
