Uzun kış gecelerinin karanlığında
Dayanılmaz birşeydi yaşamak
Senden uzak, hayalinden yoksun
Gece duvarlarda göz göze, sensizliği yaşamak

Meğer ruhum çaresiz kalıyormuş yaşadıkça
Böyle simsiyah yalnızlığın ellerinde
Kahrediyormuş her anında yaşantısına
Akıp giden zamanın sellerinde

Yarım kalmış o eski şarkıyı söyler
Simsiyah gecelerde, soluk yüzlü o kadın
Tedirgin martılar gibi çığlık çığlığa
Yorgundu, yılgındı içinde kıyıların

Bir yol ki çıkmaz sokak, bir sevda tuzak
Kelebekler uçuşur pencerelerde amansız
Özlem dolu aşkı fısıldar ki çok uzak
Dallardaki çiçekleri ürperten sessizlik

Masal gibi bir şeydi yaşamak
Geceler boyu mutlu rüyalardan öte
Sitemler şakaydı sanki dünyamda
Senle, seninle o kelebek dokunuşlarda


Günay Koçak

18. 1. 2024