Bir yıldız asılı duruyor yüreğimin göğünde
Adı sen yokluğu sen,
Varlığına şahit tutulmuş binlerce neden.
Nasırlı ellerimle geçirdim tırnaklarımı hayata,
Bir sana tutunmak için, Senin parlaklığının
Huzuruna nail olabilmek için.
Sabah olmasın,güneş doğmasın istiyorum
Günün aydınlığıyla kaybolma,
Hiç kayma istiyorum,
Senin göğümde kayboluşun benim yıkılışıma sebep olur...
En acı silleyi yedik hayattan savrulduk elden ele,
Kimse umursamadı fark edilmedik bile.
Ben isteyerek seçmedim bu yazgıyı,
Harap olacağımı bile bile.
Ah ulan zalim felek,
Yediler ömrümü,
Kendi yuvamızdan kırgın,
Vatanımızdan sürgün ayrıldık.
Bir senin gönül limanına  sığınmıştım yâr,
Deryana daldım,Seyrine saldım tüm umutlarımı.
Ne güzel sarmıştın kırık ve  kırgın yanlarımı,
İlaç gibi gelmiştin kanayan yaralarıma,
Her gece bir başka kokardı dalgaların.
Bir başka kanat çırpıp haykırıyordu martılar,
Kıskanmışlardı kabullenemiyordu sana olan hayranlığımı.
Dalgalar, martılar ,deryadaki balıklar anladı, Sen anlayamadın sana olan sevdamı,
Bilemiyorum artık hangi hakim, hangi savcı üstlenecek  ve çözecek senle olan gönül davamı,
İlk defa bir yıldızı bu kadar sevmiştim milyon yildizların içinde.
İlk defa gönül göğüme bir yıldızı asmıştım,
Asıp kanımla canımla en derin  duygularla beslemiştim,
Tüm cihanla alakamı kesmiştim,
Bir ona  ait bir ona odaklamıştım,
Hiç aklımdan geçmezdi;
Bir gün bütün yıldızlar gibi kayıp gidecekti.
Yüreğimden,ömrümden ömür alıp göçecekti,
Ah be zalim felek onca çektim çileni döndün dolaştın yine ben garibanı mı seçtin?
Affet beni hayat çok dayandım;
Çok sabır ettim her defasında  yaşamayı seçtim.
Bırak beni artık bende senden vazgeçtim,
Ben herşey gibi senden de vazgeçtim...

Kadir TURGUT