0
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
406
Okunma
* Bu şiir; İçsel yüzleşme ve çaresizlik içinde yalnızlık, geçmişin yükü, zamanın acımasızlığı, aşkın tükenişi gibi duygu yoğunluğunda sessiz bir çığlıktır.
Bir fark yaratmayacaksa madem,
tanımak birisini evvelâ
ve yeniden sevmek
birliktelik filan
ne gereği var ki?
Yani öğrenilen bir şeymiş çaresizlik
Aydınlanmayacaksa karanlıklar
uyanmayacaksa arzular
hele dinmeyecekse eski sızılar
kederli şarkılara sığınmak olacaksa
akla gelen tek şey
ne gereği var ki?
Aşk kelebekleri uçuşuyormuş ne fayda?
Yüreğin yeşil bağları kurumuşsa
çölleşmişse gönül bahçesi
muhabbete mecali kalmamışsa dilin
ne gereği var ki?
Yani öğrenilen bir şeymiş çaresizlik
Sen içsen de içmesen de
hızla akıp giden bir sudur zaman
ömürse bir nefes
o da elbet tükenecekmiş mâdem
ne gereği var ki?
Mustafa Fahlioğulları - Ocak 2024
