Elimi çektim artık yangın yerinden
koca bir ömür harcadım göz göre göre
sende kaldı gülüşlerimin en mahzun hâli
çekip gittim ve durdu zamanın akışı

Ben sayfalarca yazarken seni yüreğime
ve bütün kelimeler bile ağlarken hâlime,
sen aşkın ateşini değil
savrulan dumanıyla külünü yeğledin hep
sende kaldı sahte bakışlarındaki o yalancı hüzün


Ardımda o şehrin sokakları suskun,
bundan böyle geride söylenmeyen aşk şarkıları,
içilmemiş buruk kahve kokularına hasret
kurumuş bir boğazın boğuk sesi kaldı
ve sende kaldı sana ayarlı içimin kesilen son nefesi

Zaman akmıyor artık, hep gece hep karanlık
avuçlarımda kırık dökük yaşanmış bir ömür,
sanki varmış gibi duyumsanan derin bir yokluk
ve yarım bırakılmış bir kadehte dudak izlerin kaldı

Sende kaldı sahici bir aşkın yanık enkâzı
sende kaldı ömrümün tükenmiş bahârı
ve bende kaldı yalnızlığım,
hiçliğim,
sensizliğim…

Mustafa Fahlioğulları - Mayıs 2025 Mersin