Ben artık akşam oldum
Gündüzün sıcağından geçti ruhum
Paslı çivilere yoldaş oldum
Kırık camların,ışıksız aynaları
İçimde öldürdüğüm iyilik sabahları
Aniden parlayan dua şarapnelleri
Kahkahalarla gülen dudaklarım
Ve evlerin pencereleri
Kapandı perdeleri...
Adım adım mutluluk saydıklarım
Ben artık akşam oldum

Gece sızıyor kapımdan gece..
Sadece iki hece
Akşam gece içinde büyüyünce
Ben ona ağlarım
Kilitli odalarım
Girmesin tek gece

Bir ikindi yağmuru demledim
Sönerken mum,ağlarken sevinçlerim
Gözüme yaş gibi damladım
Tavanda asılı rüyalarım
Kaçıp gidecek mecalim yok uzaklara
Çiçeklere bakarak soldum
Ben artık akşam oldum

Ben akşam oldum artık
Öğlede koşan çocukluğum
İkindiye yetişecek varlığım
Uçsuz bucaksız bozkırda
Gelincik, yazbahar, papatya
Artık karlar altında kardelen
Sivri kalemle yazamıyorum
Arkama bakmadan koşamıyorum
Ellerimde hüzün ellerimde yas
Bir gözyaşı damlasında boğuldum
Koca bir tuvalde fırçadan kovuldum
Renklere küsmüş mavi buluttum
Elimde dua yanmış avucum
Gelmesin, söyleyin gece
Ben artık akşam oldum...

İhş.