Ben içeirdeydim o vakitler
Kimsesizdim,çocuktum,birazda mahzundum
Bir kapı önünde duruyordum
Soğuktu,buz gibi bir yel kesiyordu soluğumu
Üşümeyi bile unutturan bir yalnızlıktı bu
Habersizdim,sessizdim çaresizdim

Dışarıda olamayacak kadar içerilerde bulunmak
Sözleri anlatmak kelimelere sığınmadan
Adiliklere isim bulmak
İçerdeydim o vakitler ve dışarısını unutmuştum
Yoktu dostum arkadaşım eşim
Ne soran ne merak edenim
Histerik hezeyanlarla geçen bir ömrün
Sabahı olur mu
Ağlayışlarımın duyuşlarımın adı konur mu,
Ve
Namussuz,şerefsiz insanlardan uzaktaydım
İçimde ne öfke vardı,ne şefkat
Soğukta ve yastaydım
O vakitler
sağ yanımda sevda sol yanımda barut
içimde bir volkan patlıyordu sicim sicim
sakatça ve başarısız bir deneyim ardından
harcandım,ateşe atıldım diri diri sevdamla
barutlar patlamaktan ben sevmekten
utandım
içerde yangın,içerde feryat

suskun ve eteklerinden bağlı bir hayat
nafile çabalarım
satıldım ciğeri beş para etmez adamlara
harcandım,harcandım
acımla dualara bağlandım
ümitlerim tükenmişti çünkü
içerden bir pencere açtım güneşe doğru

İlyas Han Şahin