Bak dünya dönüyor kendi ekseninde
Dönsene dünyanın çıkıyor çivisi
Niye bekliyoruz “Sırat köprüsü”nde
Geçsene dünyanın çıkıyor çivisi

Çıraklar ustaya yol gösterir oldu
Sinekler arıya bal gösterir oldu
Yapraklar gövdeye dal gösterir oldu
Desene dünyanın çıkıyor çivisi

Karıncalar sırtına alır insanı
Parça parça dökülüyor dört bir yanı
Kargalar da bağırır yanarken canı
Görsene dünyanın çıkıyor çivisi

Çakallar yolar aslanın yelesini
Fareler besliyor şu “Van kedisi”ni
Herkes sus pus olmuş çıkarmaz sesini
Övsene dünyanın çıkıyor çivisi

Tavşanlar sinerek ektiği toprağa
Dil uzatır kanı damlayan orağa
“Sultan” diye sırtlan oturmuş otağa
Bilsene dünyanın çıkıyor çivisi

Biri çıkıp diyemez “Kral çıplak, çıplak!”
Görende bile kalmadı edep, ahlak
Sürüyü haraca bağlar dünkü oğlak
Versene dünyanın çıkıyor çivisi

Sorsan “saksağanlar yol yapar uzaya”
Ayılar dadanmış taze baklavaya
Olmuyor işte maya bozulmuş maya
Yesene dünyanın çıkıyor çivisi

Kuluçkadan çıkamıyor yeni yavru
Bekler başında aç açık bir çift kumru
Atınca köşeye gereksiz(!) onuru
Çözsene dünyanın çıkıyor çivisi

Attırdılar köyün yüz yıllık tozunu
Kokuttular da ayranını tuzunu
Paylaşırken bitler meydanda pozunu
Ezsene dünyanın çıkıyor çivisi
U.Ü.