Nefes alıyorum hâlâ
Bütün oksijeni yutarcasına
Bu kış gününde çam ağaçlarının dallarını seviyor ellerim
Boylu boyunca mutluluk yeşillensin diye parmak uçlarımda
Öyle böyle değil denizleri yutan maviliklere kulaç atıyorum
Bir yanımda karaborsaya düşmüş evren
Diğer yanımda savaş çığlıklarına sessiz kalan bizler
Ve yok’ken def’(n)edilen insanlık


Bir çıkar yolu olmalı diye hayıflanıyorum kendi kendime
Ama nâfile
Gidişat kıyameti aratmayacak anlaşılan
Hürriyet ağızlardan çıkmadan düşerken zindanlara
Zulamdaki merhamet kırıntılarıyla besliyorum annesiz çocukları
Otuzyedi numara ayaklarımla dünyanın tüm yükünü taşıyorum
Sırtımda konaklayan Kudüs bakışlı bebelere cenneti vadediyorum
İsrâfil Sur’u ha üfledi ha üfleyecek
Ne bir adım gerisindeylm
Ne de bir adım önünde
Bahtıma çıkan yazgının


Takıp takıştırmışım babaannemden yadigâr s’us urbasını
Pes etmeden yürüyorum dolu dizgin ömrün eşiğinde
Kahkahalarımı havalandırıyor mülteci kuşlar
Yedi cedden yadigâr kefâreti ödenmemiş hüzünler uçuşuyor
Sararmış takvim yaprağı sallanıyor babamın Kuran-ı Keriminin arasından
Sene ikibinsekizde kalakalmış
Ağlıyorum mahşeri yalnızlığımla kolkola
İtinayla dolduruyorum iki metre gölgemi avuçlarıma
Doksan dokuz ismi zikrediyor kalbim
Bulutlar kırkikindi yağmurlarını bakraç bakraç gözlerime taşıyor
Saçlarımın her bir telini yuvasız kuşlara hibe ediyorum


Masada kuru fasulye , pilav
Kuru soğanı yumrukluyorum
Oğlumun kocaman kahve gözlerindeki paha biçilmez kokteylden yudumluyorum
Keyfim kraliyet ailesinde yok


...


-Bütün şiirler değil
Bütün insanlar ölümlüydü aslında
Yaşamak dediğin ne ki zaten
İki selâ arasında d’okunan ince çizgi-



nagihan


Canımsın sen çok teşekkür ederim Believe’m
Bugün sürprizlerle dolu gün oldu
Nefesine , o muhteşem yüreğine sağlık
Çok seviliyorsun güpgüzel my sister

🍀🐞🐣🐔💖