Dünü kovdum kapıdan
Öğütülen hicran taneleri bir yanda
Bir yanda gölgem ve yalnızlığım
Aralıksız içtimada
İçimi kemiren kurt sürüsü
Gel gör ki:
Yem olmayacağım olmayacaktır da mazlum kurda kuşa

Devinen bir sayaç saklı kâinatta
Gözlerden uzak yaşarken masum hülyalarını
Mazlum ruhlar kafilesi bir kere baş koydu bu yola
Ne dünün efkârı kalır geride
Ne de gecenin endamı
Saklı tutulası o nefes o son heves
Aşkın İlahi Sarnıcı
Kula kulluk etmeden de yalnızlığın baş koyduğu
O Ulu Makamı
Nasıl ki bahşetti Yaratan

Ne gizli ne saklı
Ne de sıradan bir hikâye
Masum bir serçenin ve çocukların ölü bedeninde
Kutsandığı kadar acılar
Kundaktaki bebeğe dahi kıyan zalimin ihtirası
Engebeli yollara takılır mahiyette günün sunumu
Gel gör ki:
Gün doğdu mu bir kere
Hele ki insan yaşadı mı Allah rızasıyla

Tutuklusu nice insan nefsinin
Peşi sıra sürüklendiği zalimin ve iblisin
Ne bir kıvanç ne tek kıvılcım
Yetmez sanma
Aşkın asası Allah yolunda saklı
Mazlumun masumun duası

Kordan bir alfabe imiş meğer yaşamak
Körü körüne değil közünde saklı hasret
Hazzın değil hüznün tekabül
Ettiği bir zincir ve işte eklenen halkalar
Gel gör ki:
Her Mümin nasıl da zikreder Rabbini
Bahşedilen ömre ve masum bedenlere
Uzanan ellerin çarpılacağı gün gibi sakit
Bir rahlede aşkın ve insanlığın kundaklandığı
Değilken bir rivayet
Yasladığı kadar başını Rabbine vuku bulacaktır İlahi Adalet

Zemherinin soğuğu.
Ekvatorun sıcağı.
Kıblesi ve Kabe’si ile sığındı mı
İnsan bir kere Rabbine
Kol kanat gerdiği kadar her Mümin’e
Ve işte sadık bir yüreğin haşmeti
Yandığı kadar ateşin közünde saklı
O sihir o servet
Sancılı ve sanrılı bir hayattan geride kalan
Sanma ki
Sonlandı bu masal bu roman

Vahşetin ç/ağrısında son bulan
Her hayat tadacaktır cenneti illa
Seferisi yerin göğün
Saf tuttuğu kadar mazlum yüreğin
Yazılası destanına az kaldı
Son gülen elbet iyi gülen
Akan yaşın yasın ihbarı
Sonsuzlukla iştigal inanan kulunun imtihanı…