Sular çekildi
konfetiler kaldı her yerde yerle bir
bak dünyanın eteklerini
bir çocuk tutmuş çekiştiriyor
memede kardeşinin ağzı

toprak yolun kıvrıldığı çok uzak çok silik
anıdan geliyorlar
bir anıya seslenmek için

ne duymak istersen onu görürsün
seçtiklerin hangi evrenin sözü

gecikmiş bir intiharda yandı kanatları
ışıklar söndürüldü
o kimimin ışığı
koşarsam ’le lac’
durursan katlanamazsın

bizi uçtum bir keresinde
bir kertesinde hepimizi birden kırdım geçtin
çocuk memeyi bıraktı
süt düştü dişinden
orada kimsecikler babacıklar
hiçbiri duyulmaz olacaktı
annecikler intihar

uzak bir ışık var geçmiş kavimlerden
kovaya kum doldurup rüzgar gülü katlıyor

ayşecikler
yumuk ellerinde zafer işareti
çuvalda ayakkabılar
hepsi aynı renk ayrı boy
babacıkların getirebildiği oyun

annecikler her sofra öncesi gözleri yıkar
burnu akar birinin, kardeşi silsin annecik