HASRET ŞEHRİNDEKİ YALNIZLIK

Artık ne umut fakirin ekmeği..
Nede sevdan bu gönlün pastası böreği..

Hasret ve hüzün kokan bu şehrin yalnızlığında
Acıya ağıtlar yakarken ezilmiş şu yüreğim
Bilmiyorum yokluğunda sükun bulur mu yaşlanmış ruhum

Ölü toprağı serpilmiş duygularımın derinliklerindeki
Yitik yaşanmışlığımın koyu dehlizlerinde
Mazi kaçkını bir yığın hatıralar uyur da
Ayaza çekmiş düşlerde kalır yine hayallerim

Bir zamanlar sensiz geçmeyen hayat dilimi
Sağır, kör olur , görmez bir türlü çaresizliğimi
Ve korkarım ki ;
Zaman yine seni haklı çıkaracak göçmen kızı
Yenik belleğim sadece seni değil,
Yaşanmışlık içinde kendi adını bile unutacak belki

İşte bu yüzdendir ki,
Senden hatıra diye koynuma alırım yalnızlığı
Bu yüzdendir arada birde olsa
Hal hatır soruşunu mutluluk sanırım

Yani bunca yıl sonrada olsa
Sen de hatırlar
Seninde aklına geldiği olur mu bilmem ama
Ben ne alışabildim unutmaya
Ne alıştırabildim unutmayı kanayan şu yarama

Çünkü artık gelmez oldu selamın sabahın
Hatta sensizlik yetmiyormuş gibi,
Daha çok da vefasızlık kokuyor her haberin

Göz bebeklerimde asılı kalırken gülüşün
Hala aklımdan çıkmıyor bir türlü
Ara ara odama gelip gidişin

Sevda denilen yalnızlık sancıları içinde
Cılız beklentilere gebe bıraktığın umutlarımı
Kaçıncı kez ölü doğurdu şu katran geceler biliyor musun

Yani anlayacağın güzelim
Anlaşıldı ki ;
Yine ayrılık yolcusu taşıyacak vuslata yüreğin
Yine yol alacak hasret limanına gönül gemilerin

KAŞİF KANİ ERTÜRK Eğitimci şair-yazar
Sarıkaya şair ve yazarlar derneği başkan yardımcısı