sessiz akıyor sular şimdi
durağan bir tablo gibi yaşam kımıltısız
günün tenini yıkayan güneşin şarkısı
doğurur belki topraktaki tıfıl tohumları
kim bilir göğe uzanır sevginin barışın
ipekten pırıl pırıl saçları


gün uzar yollar kısalır
zaman kuş kanadında bir damlacık
hayat fırıldak deli dolu biraz da kopuk
tozlu patikalarda kaldı yaban mersinleri böğürtlenler
şimdi asfalt yollarda sıcak zift kokusu trafik karmaşası
yorgun nemli sıska ağaçlar yapay çimler
küskün lavantalar


ne yana baksam hüzün
ne yana dönsem kırgın bir ömür
kış uykusuna yatmış dostluklar
mumla arasan yok gerçek aşklar
herkes kendi bodur çiçeğine susak
herkes kendine tutsak


yanlış zaman yanlış çağ
elbet biter geçer giderim bu avane yılların tuzağından
safran sarısı günleri tozlu bir pencere önünde unutarak
ambulans sirenleriyle uykuda uyuyan gökdelenleri uyandırarak
ardımda bezgin bulutların suladığı bir hayal bir turuncu güneş bırakarak
toprağın açtığı bağrına usulca sokularak üzüm taneleri gibi saçılarak
annemi kucaklar gibi koşarak






ayşe uçar
061202023
11:24