Susma

Susma, sustukça sıra sana gelecek,
İşte size öğüt, bütün ağrılar dinecek
Dinleyen, gönül gemisine binecek
Susma, sustukça sıra sana gelecek..

Adam hükümdar sanki, istediğini yapıyor
Enayileri arayıp-arayıp, bir-bir topluyor
Kesilmiş yara, temizledikçe kanıyor
Susma, sustukça sıra sana gelecek..

Dil var, şakırdıyor sarı bülbül gibi
Hele birde bükülüyor lastik gibi,
Kıvırıyor, pavyondaki dansöz gibi
Susma, Sustukça sıra sana gelecek..

Her yerde söylenir oldu bu söz;
’El terazi, göz nizam’ işte doğru söz
Nerde o eskiler, nerde verilmiş söz
Susma, Sustukça sıra sana gelecek..

Laf söyletmiyor hiç, lafının üstüne
Kendini bilmez, tükürür atasının büstüne,
Dengesiz yürür, toz kondurmaz ütüsüne,
Susma, Sustukça sıra sana gelecek..

Üç günlük dünyaya öyle tamah etmiş,
Kendini en yüksekte görüyor, zannetmiş
Bir de dili sürçmese bir-bir söyleyecekmiş,
Susma, Sustukça sıra sana gelecek..

Bu gün bana, yarın sana; iyi bil bunu,
Her geçen gün yakınlaş, iyi tanı onu,
Aman övgüye kulak asma bırak şunu,
Susma, Sustukça sıra sana gelecek..

İnsan; kendi kendine akıllanmazmış...
Bir çift tatlı söz insanı aldatırmış,
İnanmanın cezası böyle kandırılmakmış,
Susma, Sustukça sıra sana gelecek!..

2008 Yaşar Türkmen