nar dağıldı
ve her tanesi boynunu bir tur dönüp seni
yerine yerleştirdi

orada, kayırılmış tenhalığın mahyası dokunulduğunda uzayan geceler

birbirine ilikli körkütük anlamlar eşiğinde belli belirsiz narcissus ve onun ipekten adımları
hilebaz parmakları tanrının, buhurdan ayinler içinde
mürden geçitler kuruyordu

imlası sökük bildiğim ben yoktu
hiç. yoktan yiyiydi belki

bir tabure çekip altına
topuklarına kadar
serdengeçmiş köpükler
boşluğun köpükleri
şurasına kadar dolmuş göğün
göğsümüze boşanıyor
cevher, kutuda mücevher işliyordu

geçmişin boncuklarını toz silker gibi
ıslanan
ve her zerresini
-kuşkusuz korkularla
yumuşatıp yalayan kadınlar vardı

yönü değişmez su yataklarında
ilahilerin yükseldiği ah ile benzi solmuş
bir bahar düşünde düş gören
tutsaklar vardı

gürzde, depremde
hiç bilemeyeceği dillerde
kara kaş altındaki çipil gözlerde iniltiydiler

ey kırılmış yol denince
yola eğilmiş taze dal, taşmış sular içinde
avutulmuş çocuklar vardı

varıldı
eşmesini arayan nehirlerin gözesine
avuçlarında balından çatlamış nar duruyordu
düşünce toprağına bilirdi, bu topraklar gebe
duruldu
kalemi bulmuş oraya gömülmüştü

gözesi kumla kaplı suya üflenmiş de
parlamış
hacerin bir telaş, kalem kırıp daldan
ekmişti

nar dağıldı
ve her tanesi boynunu bir tur dönüp
seni yerine yerleştirdi



~