Saat 05.15, kaç şiir oldu yoksun.
Sancılı bir ağrı gibi seni bekleyenlerden,
gelmediğin için özür dilerim.
Hem,
Komşu kızı da değilsin ki meçhul kadın,
merak edenlere seni göstereyim.

Rüzgar, Güneş ve Takvimden neler neler istemişim.
Kokun, ışığın ve nefesin levhi mahfuzda sırmış.
Gelmediğinse isabet olmuş,
Yalvara yakara mevladan kıyameti dilemişim.
Bu yüzden ki tüm insanlıktan özür dilerim.
Hem,
Yüreğime inen vahiy değilsin ki meçhul kadın,
merak edenlere seni anlatayım.

Sert rüzgarlarda güneş dürülecek, nefes kesilecek, zaman duracaksa,
ve şayet her kıyamet insanın şahsına münhasırsa,
insanlığın da bana bir özür borcu olmalı.
Ama sen, ufak bir toz parçası kadar bana değmedin ki meçhul kadın, kainatı kandırayım.
*
Düşünüyorum da meçhul kadın,
dikip şu dudaklarımı tüm 05.15’lerimi kitap yapraklarına gömmeli,
bir Sezen şarkısında olduğu gibi
adın bende saklı kalmalı ve
Benim için artık sadece sır olmalısın…