Yağar üstüme içimi sızlatan gülüşün
Ne ben anlatabildim ne anlayan oldu
Kelimeleri bir bir boğuyorum şimdi
Kahırla içtiğim bir bardak ucuz şarapta
Kaç şehir uzağımdasın kaç gün kaç gece
Bilsen ne kadar zordur ne kadar imkansız
Buz gibi bedende seni yaşamak alev alev
Ve bilsen ki ne kadar zordur seni anlatmak
Yabancı yüzlere bilmedikleri bir dilde
Burada hiç kimse Kürtçe bilmiyor GÜLÊ

Yalancı kaldırımlarda yorgun izlerim durur
Ellerim ceplerimde ve istikametsiz adımlarım
Kendi içimde çırpınır, yutkunduğum sözcükler
Ateşi saklasam da dumanı tüter bu sevdanın
Gülüşünden vurulmuş çocuklar gibiyim
Endişe içinde ve korkuya batmış bakışlarım
Yasak bir türkünün melodisi düşer ıslığıma
Vatansız bir militan gibi yaralıyım işte
Biraz kaçak biraz özgür çokça sensiz
Burada hiç kimse beni anlamıyor GÜLÊ

Ben seni en güzel Kürtçe sevdim biliyorsun
Nevruz da söylenen türküler ve zılgıtlar gibi
Bir ananın nasırlı ellerinde pişen tandır ekmeği
Çocuklara anlatılan kahraman masallar gibi
Öyle ki yokluğun ağır bir kimsesizlik kimliksizliktir
Karış karış memleketi sever gibi sevdim seni
Bir yanın diyarbekir kokar, bir yanın Urfa
Sensiz duvar çatlağında açmış çiçek gibiyim
Öyle tutuklu öyle çaresiz öyle kırılgan
Burada hiç kimse dalımdan tutmadı GÜLÊ

BEŞİR ÇİTAK