hazırlık/ sana

aşk sana önce rengini verdi yolculuğun
zemheri öpüşünle geçti uçuk
uçuk kaçık bir bakış yakaladı
bende hümayı
fikrim yazılmış geceden koynuna
acılarımda buharlı tren sesi
ne vakit geçsen aklımdan
yanlış istasyonda iniyor gururum

yolculuk/bana

hani yarın olur ya akşamdan sonra
güneşin kızıllığı aldatır o an seni
ayıp bir şeyler yapıyormuş gibi
yakalanıverirsin
korkularına
bir boşluk tamamlar içini o zaman
yolculuğun başladığını sanırsın
aldanırsın

taş atan çocukların
içindeki gerçek olmak istersin
cama yasladığın başın
taşlaşan kalbini teselli ederken
birileri türküsünü yakar hasretin
oysa benim senin gurbetin
-yaksana bana bir cigara-

yüksek sesle bağırmaya başlayınca
annesinin elinden kurtulmuş sapanlı çocuk
çok sonra Basmane garında
kırmızı bavulunda aşk yazılı kıza
yazarken aşkını
öldüğünü hatırlayacaksın

bu yolculukta uzak bir kasaba gibiydi adım
zulmü ilan edilmiş aşk’tı adın

varış/bize

tam bitmesin diye beklerken
birden karşıma çıkıyorsun
kenar mahalle istasyonunda
kaçmak için yer arandığımda
ellerin anlamsızca yer arıyor kendine
-sarılacaksın ya/ neden geldin diye-

varmak gibi oluyor yaşım sana
ilmek gibi boynuna
inmek oluyor yaşam bana
dizmek kimi zaman koynuna baharı
düşmek gibi yakana
aşklara her defasında kana kana
varmak gibi oluyoruz
masalın sonuna
uykuya dalmak gibi olmalı
aynada ki kendimize

ölmek gibi olmalı varış
bitsin artık bu arayış…