Uğrun da savaşacak bir hayat kalmadı elim de.
Hangi işgalciyi bulacağım ki?
Yağmalanmış talan olmuş toprağım
Bu son kırıntılarıdır son demidir hayatın
Nasıl geçerse geçsin
Ne önemi var ki galibiyetin.
I.
’ Ora da bir köy var uzak da’
Köyümün ortasından bir cadde geçer
Pencerem caddeyi seyreder..
Yüz metre ilerisin de bir çeşme..
Ve karşımız da suyu olmayan bir köprü var.
Köprüden başlar kavaklar..
Sıralanır yolun iki yanından çeşmeye kadar
Evle köprü arası on beş metre
Bir de papatyalar ve çimenlerle süslenince
Seyretmeye doyamassınız..
İşte o zaman,deymeyin keyfime.....
Çocukdum ve kızılcık dallarından olta yapar
Suyu olmayan köprü de balık tutardım.
Yüksekliği bir buçuk metre de
Ne güzel di aldanmak,güzellikler içerisin de ’çocukdum’
Ve bir gün kara bir haber aldım.
Duydum ki muhtar kavaklarımı keşmiş
Çocukluğumu, hayallerimi katletmiş..
Sağlık ocağı yapacaklarmış..mış..mış..!
Kavaklar öldü ve sağlık ocağı yarım kaldı.

Ben şimdi orada, o kavakların altında..
Hala balık tutmaya çalışıyorum.
Çirkin bir balçığa bulanmış hayallerim de..
II.
Geçer mi dersin bu günler de?
Unuturmuyuz kanayan yerlerimizi
Dikenlere belenen ellerimizi unuturmuyuz
Gurbetin tam ortasındayım yapayalnız
Anamın kokusunu arıyor
Direği sızlayan burnum
O başkaydı yani Annem
Hiç üşenmez börekler açar bin bir çeşit
Hele tarhanası Başkadır annemin
Bir baklava yapsın da gör, gör ki
Lezzetine doyamazsın.
Kınalıdır elleri, gözleri hep nemli
Özlediğin de beni bükülüverir boynu
Annem ana işte bekler hep yollarımı
Bilirim uyuyamaz özleminden
Sesimi duymazsa bayramını bilmez
Ağlarsa anam ağlar derler ya
O da öyle işte ağlar ardımdan
Ana gibi yar gibi yanar kavrulur bağrı
Yavrusunu yitirmiş ceylan gibi ürkek
Dağlar yüreğini.
III.
Sitemin banadır ey-can..
Yıktın gönül hanemi ettin vir-an
Sanma ki ayrılır et tırnaktan
Neş-eyi dosttan alır gönül
Ayrılığın adı bir beyaz gül.
IV.
Bir çocuğun anneye olan özlemi gibi
Kış ortası baharı aramak gibi...
Tabutlara sarılıp ağlamak gibi...Sevdim!
Seni...umuda vira bismillah çekerek
Cehennem ateşleri yakarak
Yanarak, parçalanarak...Sevdim!
Ölesiye sevdim.
V.
Geceler ne kadar şanslı koynunda uyutuyor seni
Yıldızlar ah evet yıldızlar sevi oluyor saçlarına
Bulutlar yatağın rüzigar ninni söyler
Dökülür kucağına aşktan öte saf saf beyaz güller.
VI.
Bir annenin şefkatini duyamadan
Anne olmaya özenmişim...
Unutmuşum....bir elin sıcaklığını..
Bakışlarımın umut tohumları kurutulmuş..
Çoraklaşmış toprağa yağmur ne etsin..
Çatlamış avuçlarımın izbe yokuşları
Değdiği yerde binlerce çiçek ölür..
Yeşertemez filizleri..
VII.
Sızar ağırdan, ağırdan incecik kan
Düşer dudağımdan avuçlarıma..
Yüzüme bulaşır..
Kırmızı ve yapışkan bir irin
Bakamam aynalara utanırım
Bu ben olamam ben değilim..
Gölgelere sığınır karanlığımı gizlerim..
VIII.
Kabuğu çatlamış yer kürenin
Gökyüzü yırtılmış
Kurutulmuş Nehirler
Irmaklar Göller Dereler
Denizlerin suları çekilmiş
Yağmalanmış yakılmış ormanlar
İnsan oğlu unutmuş varlığını
Yitirmiş devran aydınlığını
Kuşların özgürlüğü çalınmış.
IX.
Ve gitmesi gerekiyordu!
Yorgun du ağlamakdan...
Yüreği ağırlaşıyordu omuzların da
Tek sadık hizmetkârı sigarasıydı
hafifletiyordu yağmurlarını
Aratmıyor du yiten ’onurun’u
Apak sayfalarına siyah noktalar doluyor du
Kırgın dı bahara hâla ve hâla üşüyor du fırtına da
Uzak dı her bakışa...
Gitti dönüp bakmadan ardına.
X.
Ne güneşler doğmuşdu, öndan önce
Ve ne güneşler battı üzerine..
Hâla doğuyor güneş üzgün ve bedbaht
Yokluğunda, karanlık da kalmış ümmetine.
Umuttu, bilgiydi, ışıktı aşk’tı a-li ’Resûl’
Ve hiç bir güneş onun gibi doğmadı, Şefi’
Bak nasıl da perişanız, nasıl da sefil..
Kuşat gûruhumu ey ilâhi..
Bilirim esirgemezsin şefâatini..
XI.
Dürdüm defterini ey dertlere meyilli ömrüm
Çare elde dir; dil-de değil..
Evrene sığmayan; sevdaya sığar mı? yüreğim
O ki; yorgun, yılgın, mâlupdur ve biraz üzgün
Sev be gönlüm..
Sev de bitsin yoluna baş koyduğun bu sürgün.
XII.
Bir dem-i nigâh oldum
O zül-fü nakş’ın ışk’ına
Kahrû perişanım aşk içün
Dide-i sevr hümâyun’um..

Emine Genç