Biliyorum, yitirdi mevsimleri yaşlı gözlerim
Akşamın kasvetli saati penceremde
Akşamlar karanlık, akşamlar hüznün adı
Ayrılık, benimle ekmek su gibi yakınlaşır
Ama içimi ateşlere atan zalimdir şu ayrılık

Nerede olduğunu unutan gözlerim,
Pencerede hazanı seyreder
Masamda solmuş güllerin durur
Resimler sağa sola saçılmış
Hiç açılmamış kitapların sayfalarında
Yitip gidiyorum maziye uzanırken...

Gözlerimizde kaybetmişiz umut kırıntılarını
İsyan eder hatıralarımdaki çocuk !
Oysa kasım güneşi yaklaşıyor gün batımına
Dışarda kuş sesleri hüznü ayrılıkları ötüşür!

Hayalin, hatıraların ile geçti yıllarım
Yüreğim hasretinle savrulup dururken
Resmin karşımda gözlerimi süzer
Hüzünle baksam suskun duvarlarım
Seninle dolu yüreğim, her gece sızımsın

Bakma gözlerime hicranım yangın yeri
Süzme gözlerimi gözlerim ıslak
Karanlığa bıraktım yüreğimi işte bak
Ne zaman gelirsen bayramındır o gün
Tüm pencerelerim seninle nefeslenecek!..

Günay Koçak

11. 11. 2023