Hüznün mektubunu yazarım kaç zamandır
Hazan yaprakları savrulur saçlarımda
Kaç zamandır yüreğimde taşırım
O çok uzaktaki beklemeyi...senle dolu hatıranı
Ve ayrılığının izleri
Kaç zamandır gecelere kanıyorum
Gece gözlüm

Sana hasret türküleri besteliyor kalbim
Seller gibi çağladığım
Üç kere üçyüz altmış beş günün acısıyle
Beklediğim
Çarmıha geriyor gözlerim, sancılı günleri
Artık ağlamıyorum
Gobiye dönen gözlerimi
Kapıyorum karanlıklara
Unutuyorum adımı, kendimi ve çiçekleri
Issız ve korkulu akşamlarda
Bir sana yazdığım şarkılarımı
Bir de siyah gözlerini yanıma alıyorum
Sana bırakıyorum hiç ulaşamadığım
Renkli düşlerimi... artık ağlamıyorum

En güzel şiirimdin benim
Ama bu şiir çıktı şiir olmaktan
Hüzün damladı her akşam
Ayrılık vurdu sayfalarına gözlerimin
Umutlarım paramparça
O kapkaranlık yalnız gecelerimde
Bir fırtınanın içinde bıraktın gittin !

Zemheriler vurdu mevsimlerimi
Sensizlik karlı bir kış akşamı
Eylül şarkıları söylüyorum penceremde
’Gözlerin gözlerime baksa bu akşam’
Hem yazıp hem söylüyorum
Sana şarkılarımı... dinle kalbimin sesinde
Bak gittin gideli
Yara bere içinde tüm duygularım !

Dört yanım taş duvar bir kuyuda duygularım
Sürgün hasretimle sabrımı zorluyorum
Mahpus gözlerinin ağrısı yüreğimde
Seni yıllar önce beklediğim bebek gibi
Ben unutamadığım o yılların acısı ile
İçimde duran yaramla bekliyorum

Gittiğin o gün
Sustuğun gün bilmeliydim
Yazgımı siyaha boyayan kalemi
Kapımın çalınmadığı o gün
Gözlerime yer etti yağmurun
Ve hasret türküleri

Günay Koçak

8. 11. 2023