Her akşam dökülür gözlerime, yorgun bir hayal
Usulca öper kirpik uçlarımdan, kanarım
Serin bir rüzgar gibi, sarar bedenimi kıskıvrak
Şiirler tutuşur, ateş üşür ben susarım
Bir anlatabilsem, bir dile gelse yüreğim
Hani dökebilsem dilimde çırpınan sevdayı
İçimde sızlayan türküyü bir söyleyebilsem
Denizler durulur ben çağlarım Gülê

Şimdi mavisiz bir deniz, limansız bir gemiyim
bir bir dökülür avucuma, yitirdiğim anılar
Hiç unutmadım, unutsam kurusun bedenim
Gizli buluşmalarda titreyen ellerimizi
O şaşkın, biraz korkak, heyecanlı bakışlarını
Saçına dokunurken yüreğim yırtılırdı sanki
Sen gözlerini kapardın, yağmur üşürdü
Gökyüzü ağlar, ben yanardım Gülê

Hangi dağa yüklesem, bu aman bilmez hasreti
Nefes bile aldırmaz, ince ince deşer içimi
Şimdi seni duman duman içime çekerim
İsmini yutkunurum bir bardak çay eşliğinde
Kar yağıyor yetim kalmış saçlarıma
Ve koca şehir deliksiz bir uykuda şimdi
Bir ben birde elimde titreyen resmin uykusuz
Şehir üşür gece üşür ben ölürdüm Gülê

BEŞİR ÇİTAK