Ya Rab o kadar aciz kaldık ki
İçimiz kan ağlıyor
İslam’ı o kadar uzaklaştırdık ki
Dinsizlik kol geziyor

Meyvesini veriyor asırlık düşünceler
İç ve dış düşmanlar tamamen beraberler
Hepsi birlikte ezmeye gelir, harap eder giderler
Kendilerinden olmayanı, dostu kabul etmezler

Kendi çoluk çocuklarına değdiremezsin el
Müslüman çocuklarınaysa yapar bin türlü engel
Desen ki, ‘çocuk çocuktur’ biraz insafa gel
Hayır derler ‘bunların tamamı suçlu potansiyel’

İnsanlığı yok sayan büyük emperyal güçler
İnsan kanını içmede, hiç tereddüt etmezler
Bunların kulu, kölesi olan ruhsuz işbirlikçiler
Onlara her türlü maddi, manevi desteği verirler

Kafirler ırkçılığı içimize soktuklarında kaybettik
Onlar uzaktan seyrederken, biz birbirimizi yedik
Birbirimizin veryansına değil, kıtallere sabrettik
İnsanlığın kırıntısı kalmadı, hepsini bir bir tek ettik

Kafir canından vazgeçiyor da biz niye geçemiyoruz
Niye en büyük darbeleri hep kendimize atıyoruz
Onlar mezalimi işlerken, biz niye seyrediyoruz
Hani biz on kişiye, bazıları dünyaya bedel diyoruz

Hangimiz memnunuz dünyadaki yaşantımızdan
Yerin dibine girmiyor muyuz, utancımızdan
Tüm kutsallarımız sayılmaz mı öz yurdumuzdan
Geriye ne kaldı dinimizden ne kaldı imanımızdan

Küfre saplanmışız tam boğazımıza kadar
İçimizdeki hainler, bizleri habersiz satar
İdealsiz kalınca, başımız kuma batar
Ruhsuzsa Müslümanlar sürekli yerde yatar

İnsanlığını kaybetmiş ey insan kılıklı yaratıklar
Bazı Yahudiler kadar bile duyarlı olmayan varlıklar
Ey ölmüş ataları ile övünen beyinsizler, omurgasızlar
Bilin ki tarih sizleri bu pinti, pısırık ahvalinizle anar

Ya Rabbim, bizlere şuur ver, bizlere idrak ver
İçine düştüğümüz bu durum, ders için bize yeter
Hepimiz hak için hukuk için olalım ki seferber
Ta ki sevinçli günümüz olsun, bizi bekleyen mahşer

28.10.2023-Ankara